Marsjanie (nie) atakują, kaktusy (nie) kłują

-
W myśl zasady "twardym trzeba być...", pomimo fatalnego stanu stóp (nie będę się tu wdawać w szczegóły), wyruszam na kolejny szlak (dziś jedynie 13km). 
Salinas de Janubio
Podobne do tych na Malcie. A jednak zupełnie inne. Wielkie jakieś takie. 
Przyglądam im się tylko przez chwilę i ruszam dalej. Niemal pustą asfaltową drogą. Za chwilę dowiem się dlaczego tak tu pusto. 
Kilkanaście minut później zauważam ustawione w poprzek drogi barierki i znak ⛔ Wiadomo, że kompletnie go za moment zignoruję.
Przed znakiem znajduje się taras widokowy. 
Fale rozbijające się o skały fundują mi niezły prysznic. Słony! 
Ruszam dalej. Znak B-2 mnie nie dotyczy. Zamknięta droga daje możliwość spokojnego przyglądania się tej marsjańskiej wyspie. 
Wyobrażam sobię tę lawę, która się tu niegdyś rozlała. 
A może zamknęli drogę, bo Marsjanie będą za chwilę lądować? Zaczekam. 
Czekam.
Czekam.
Nie przylecieli. Nie atakują. Czyli czip szczepionkowy jednak nie działa... 
Wędruję dalej kompletnie pustą drogą. Podziwiam wulkan Bermeja. Poza nim nie ma tu zupełnie nikogo i niczego. Aż dziw bierze, że coś tu mogło wyrosnąć.
I taka cudowna cisza. Przerywana tylko dźwiękiem fal uderzających z impetem o klif. 
Szczególnie słychać je w Los Hervideros - jaskinie do których wpływa woda. Dźwiękowo ciekawie. Wizualnie ani trochę. 
Dla oczu ciekawe ma być Zielone Jezioro. To ono jest celem tej wyprawy. 
Jakież jest moje zdziwienie, gdy w oddali zauważam człowieka. Żywego! 
Jakież jest moje rozczarowanie, gdy człowiek ten informuje mnie, że dalej przejścia nie ma. Ekipa filmowa rozstawiła sprzęt. I tyle z El Lago Verde. Muszę się zadowolić mniejszą namiastką Zielonego Jeziora, które na zdjęciu nawet nie wychodzi zielone...
Zawiedziona ruszam w drogę powrotną. 
Ekipa filmowa, też mi powód do zamknięcia drogi! 
Nie ma jeziora, ale może będą kaktusy!
Jardin de Cactus
Ogród Kaktusów
Taki raczej ogródek... Okazy ciekawe, to prawda, ale liczyłam na więcej. Wszystko daje się obejrzeć w kilkanaście minut
Tuż przy wyjściu mijam rodzinę Brytyjczyków. Tata tłumaczy córkom, że kaktusy bardzo kłują, gdy na moment odwraca wzrok w kierunku młodszej, starsza dotyka jednej z roślin, patrzy na mnie i wzruszając ramionami mówi "Nie kłują. Ani trochę". Nie sprawdzam. Wierzę jej. 
Przed ogrodem swój sprzęt rozstawia ekipa filmowa. Czyżbym tym razem była szybsza od nich? 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdy wytchnienie odnajdujesz w meczecie

-
Obraz
Zgodnie z planem dziś wycieczka do Turcji. Planowałam ją od dłuższego czasu, bilety na prom kupiłam 4 miesiące temu. Wówczas również przygotowałam długą listę miejsc do odwiedzenia w Bodrum. I oto dziś stawiam się w porcie, zgodnie z zaleceniami, godzinę przed wypłynięciem. Na wstępie dowiaduję się, że promy do Turcji odpływają po drugiej stronie portu. Nie przejdę przecież w poprzek, trzeba biec dookoła. Tak, biec!  Zdążyłam! Ustawiam się w długim ogonku do kontroli granicznej. Było, nie było, płynę do innego kraju. Tuż przed podejściem do okienka jakaś kobieta informuje mnie, że nie nie, z tym to się nie da. To to jest tylko wydrukowane potwierdzenie zakupu biletu, ale trzeba to to wymienić na kartę pokładową. Tam, z tyłu, w tych oto budkach. Wymieniam.  Ale znów muszę odstać swoje w ogonku. Kontrola graniczna przechodzi dość sprawnie. Docieram do promu. Jest. Stoi. I ludzie stoją. I nic się nie dzieje. Cisza spokój chciałoby się powiedzieć, choć spok...
Czytaj więcej

Rekompensata i pistacje z pistacjami w kremie pistacjowym

-
Obraz
Kolejny lot za mną. Kolejna wyspa, kolejne przygody przede mną. Niebo błękitne nade mną. Zwiedzanie Sycylii zaczynam od Katanii.  I taki oto widok z balkonu przede mną. Rekompensata za przedziwny pokój w Cagliari. Za klimatyzację, która nie chłodziła, a odświeżała, za okno na klatkę schodową, bo nie dopłaciłam za pokój "superior" i za kilka innych rzeczy, o których w sekundę zapominam otwierając drzwi balkonowe pokoju w Katanii.  Widzicie te trzy parasole po prawo? Tam będą śniadanka (tak, tak kawa i ciastka z kremem).  Jakąś minutę zajmuje mi dotarcie do kawiarni. Zamawiam lokalne specjały: cannolo z kremem pistacjowym i pistacjami oraz granitę, rzecz jasna pistacjową. Dobre, choć krem pistacjowy za chwilę wyleje mi się uszami.  Aha, tak, ta piękna kamienica po lewo to mój hotel.  Odpokutować pistacjowe kalorie można chyba tylko wskrobując się na kopułę Chiesa della Badia di Sant'Agata. Wieże kościelne zakończone tarasami widokowymi to i...
Czytaj więcej

Olbia znaczy szczęśliwa

-
Obraz
Krótki lot z Neapolu do Olbii przebiega bez większych zakłóceń (wyjące dzieci wliczone w cenę biletu).  Zaledwie chwilę po wyjściu z samolotu już wiem, że to inne miejsce od zatłoczonych miast. Czuje się morską bryzę, zupełnie inaczej się tu oddycha. Lepiej. Czuć ten wyspiarski klimat. Lubię!  Olbia znaczy "szczęśliwe miasto". Tak nazwali je Grecy. Jestem tu od minuty, a już wiem skąd ta nazwa. W pokoju witają mnie jak księżniczkę  Niemal od razu ruszam rozeznać się w terenie.  I oczywiście sprawdzić czym różni się pizza neapolitańska od olbiańskiej. Różni się. Bardziej mi smakuje. To jest mniej więcej to, co znamy pod pojęciem 'włoska pizza'. Najedzona po brzegi wracam do książęcej komnaty i zasypiam.  Cały następny dzień upływa pod znakiem plażowania  i wędrówek po okolicznych zatoczkach Lenistwo, które mi się po prostu należało! 
Czytaj więcej