- Rovinj

                                   


Droga z Puli do Rovinj nie jest szczególnie długa, to raptem 36km. A ile rond po drodze! Przy 11 przestaję liczyć. Rondo za rondem. Są nawet takie, których jeszcze nie ma na mapie... 
Z lekkim zawrotem głowy od tego jeżdżenia w kółko docieram do Rovinj. 
Miasto już na dzień dobry przywodzi wspomnienia z Zadaru. Bardzo tu podobnie. Niestety, z bardzo podobną ilością turystów... 

Z trudem dosłownie przeciskam się między ludźmi i z pomocą google maps docieram pod wskazany adres. No i gdzie ta chałupa? Nie ma... Po kilkunastu minutach kręcenia się w kółko po wąskich uliczkach (dzień pod znakiem kręcenia się w kółko) okazuje się, że jakieś 5 razy mijałam właściwe drzwi... 

Gdyby zawieszkę, którą znajduję dopiero na drzwiach mieszkania powiesili na dole, na klamce drzwi wejściowych do budynku, znalazłabym w sekundę! 

 Nie czas jeszcze jednak na spanie! Czas na zwiedzanie okolicy. 
A jednak nawet w tak zatłoczonym mieście można bez większego trudu znaleźć ciche zakątki. 

Bez trudu można też przenieść się do innego wymiaru. 

Te drzwi z pewnością służą do teleportacji. No bo do czego? 
Nie sprawdzam. Aż taką bohaterką nie jestem. 

Wracam do pokoju, spoglądam na miasto z góry i myślę, że jutro trzeba sobie zrobić wycieczkę. 

Jak postanawiam, tak czynię. I tak o 6 rano budzą mnie dźwięki sprzątania ulic. 

Wycieczkę zaczynam od Kanału Limskiego. I znów mam wrażenie, że jestem w Ameryce Południowej. 
Soczystość zieleni i turkus wody są nie do opisania. 
Po kanale pływają stateczki wycieczkowe, ale rzecz jasna nie dla mnie taka komercja. 
Rzut oka zatem na kanał z wysokości drogi (tak, znów wąskiej i krętej) 


i można jechać dalej. 

Przystanek na kawkę robię w miasteczku Vrsar.
Cisza, spokój, wręcz senność. Miła ucieczka od tętniącego życiem (i muzyką kompletnie nie w moim guście) Rovinj. 

Siadam na ławce, patrzę na to
i próbuję na stałe wyryć ten obraz pod powieką. Przyda się w Polsce listopadzie... 

Przyda się za chwilę, gdy dotrę do Poreč...

Czy ja mówiłam, że w Rovinj są tłumy? Tam są pustki, w porównaniu z tym co widzę tutaj. 
O nie, dziękuję. Takie zwiedzanie nie jest przyjemne. 
To ja może jednak udam się na plażę. 
Nieco dalej na północ od Poreč odkrywam plażę Červar. Fajnie, można podjechać samochodem niemal pod sam brzeg. Parkuję pod drzewkiem, wyciągam ręczniczek i oddaję się długiej kąpieli słonecznej.
Ten widok też warto wyryć sobie w pamięci. 

Do Rovinj wracam wieczorem. 
Jak mawia mój Tata: "śpij szybko", bardzo wcześnie rano odjazd! 
Ostatnie spojrzenie na miasto, jakże puste przed 7 rano... 


Dziś wracam na wyspy. Przedostatni przystanek - Krk. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdy wytchnienie odnajdujesz w meczecie

Obraz
Zgodnie z planem dziś wycieczka do Turcji. Planowałam ją od dłuższego czasu, bilety na prom kupiłam 4 miesiące temu. Wówczas również przygotowałam długą listę miejsc do odwiedzenia w Bodrum. I oto dziś stawiam się w porcie, zgodnie z zaleceniami, godzinę przed wypłynięciem. Na wstępie dowiaduję się, że promy do Turcji odpływają po drugiej stronie portu. Nie przejdę przecież w poprzek, trzeba biec dookoła. Tak, biec!  Zdążyłam! Ustawiam się w długim ogonku do kontroli granicznej. Było, nie było, płynę do innego kraju. Tuż przed podejściem do okienka jakaś kobieta informuje mnie, że nie nie, z tym to się nie da. To to jest tylko wydrukowane potwierdzenie zakupu biletu, ale trzeba to to wymienić na kartę pokładową. Tam, z tyłu, w tych oto budkach. Wymieniam.  Ale znów muszę odstać swoje w ogonku. Kontrola graniczna przechodzi dość sprawnie. Docieram do promu. Jest. Stoi. I ludzie stoją. I nic się nie dzieje. Cisza spokój chciałoby się powiedzieć, choć spok...
Czytaj więcej

Rekompensata i pistacje z pistacjami w kremie pistacjowym

Obraz
Kolejny lot za mną. Kolejna wyspa, kolejne przygody przede mną. Niebo błękitne nade mną. Zwiedzanie Sycylii zaczynam od Katanii.  I taki oto widok z balkonu przede mną. Rekompensata za przedziwny pokój w Cagliari. Za klimatyzację, która nie chłodziła, a odświeżała, za okno na klatkę schodową, bo nie dopłaciłam za pokój "superior" i za kilka innych rzeczy, o których w sekundę zapominam otwierając drzwi balkonowe pokoju w Katanii.  Widzicie te trzy parasole po prawo? Tam będą śniadanka (tak, tak kawa i ciastka z kremem).  Jakąś minutę zajmuje mi dotarcie do kawiarni. Zamawiam lokalne specjały: cannolo z kremem pistacjowym i pistacjami oraz granitę, rzecz jasna pistacjową. Dobre, choć krem pistacjowy za chwilę wyleje mi się uszami.  Aha, tak, ta piękna kamienica po lewo to mój hotel.  Odpokutować pistacjowe kalorie można chyba tylko wskrobując się na kopułę Chiesa della Badia di Sant'Agata. Wieże kościelne zakończone tarasami widokowymi to i...
Czytaj więcej

Olbia znaczy szczęśliwa

Obraz
Krótki lot z Neapolu do Olbii przebiega bez większych zakłóceń (wyjące dzieci wliczone w cenę biletu).  Zaledwie chwilę po wyjściu z samolotu już wiem, że to inne miejsce od zatłoczonych miast. Czuje się morską bryzę, zupełnie inaczej się tu oddycha. Lepiej. Czuć ten wyspiarski klimat. Lubię!  Olbia znaczy "szczęśliwe miasto". Tak nazwali je Grecy. Jestem tu od minuty, a już wiem skąd ta nazwa. W pokoju witają mnie jak księżniczkę  Niemal od razu ruszam rozeznać się w terenie.  I oczywiście sprawdzić czym różni się pizza neapolitańska od olbiańskiej. Różni się. Bardziej mi smakuje. To jest mniej więcej to, co znamy pod pojęciem 'włoska pizza'. Najedzona po brzegi wracam do książęcej komnaty i zasypiam.  Cały następny dzień upływa pod znakiem plażowania  i wędrówek po okolicznych zatoczkach Lenistwo, które mi się po prostu należało! 
Czytaj więcej