- Šipan+Koločep+Lopud

                     

Może nie tak pięknym statkiem, ale rejs piękny. 
Archipelag Elaficki składa się z 13 wysp, ale tylko 3 są zamieszkałe. Pani sprzedając bilety na prom powiedziała, że nie ma sensu zwiedzać trzech, że wszyscy wybierają tylko dwie. Ale przecież ja nie jestem jak wszyscy...
Płynę na trzy!

Šipan
Największa wyspa archipelagu, ale chyba też najmniej jest tu do zobaczenia. Wszyscy z promu wepchnęli się do autobusu na plażę. Ja robię tylko kilka zdjęć w porcie i po 30 minutach tym samym promem płynę dalej. 

Koločep
Ta wyspa z kolei jest najmniejsza. Za to chyba ma najwięcej kościołów. Aż mi się przypomina grecka wyspa Ios, gdzie każda rodzina ma swój mini kościół.
Próbuję zajrzeć do jednej z cerkwi. Niestety, zamknięte. 
Trudno, zatem zostaje plaża. W towarzystwie cykad (jaki one robią hałas!) 
i małej jaszczurki
schodzę na plażę. 
Przyjemnie. Pusto i jest piasek! Rzadkość tutaj.
Nie odmawiam sobie kąpieli. 
Nie wiem co ludzie mogą tu robić dwa tygodnie, ja już mam ochotę popłynąć dalej. 
Ostatnie spojrzenie na wyspę i gnam na prom.

Lopud
To najbardziej popularna tutaj wysepka. I to widać - ludzi jest zdecydowanie więcej niż na poprzednich wyspach.
Wszyscy jak po sznurku idą z portu na drugą stronę wyspy. Tam podobno kryje się piękna plaża. Jak ta gęś (za pół godziny okaże się jak bardzo głupia) podążam za nimi. 
Pod górę, a jakże!
Po 30 minutach umiarkowanie przyjemnego spaceru docieram na tak (prze)reklamowaną plażę. Samo miejsce owszem, piękne, ale tłum już znacznie mniej piękny. 
Zalegam jednak pod skałą i zasypiam. 
Spałoby się może przyjemnie i dłużej, ale towarzystwo obok raczy mnie wątpliwą muzyką. Taka chorwacka wersja San Remo, rocznik 76... 
Nie, to nie dla mnie. 
Wracam do portu. Tylko co, znów pod górę?! Nie, już nie dam rady. Skuszę się na podwózkę.
Całe 15kn, czyli jakieś €2. A co, stać mnie!
Rzucam jeszcze okiem na zatokę i ruszam w drogę powrotną
Wskakuję na prom (właściwie to pcham się jak na koncercie Placebo pod scenę - tyle tu ludzi).
I udając się w stronę od zachodzącego słońca, wracam do Dubrownika. 
Z poczuciem dobrze spędzonego czasu, w duchu żegnam się z miastem.
Jutro czeka mnie kolejna przygoda - wyspa Mljet

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdy wytchnienie odnajdujesz w meczecie

Obraz
Zgodnie z planem dziś wycieczka do Turcji. Planowałam ją od dłuższego czasu, bilety na prom kupiłam 4 miesiące temu. Wówczas również przygotowałam długą listę miejsc do odwiedzenia w Bodrum. I oto dziś stawiam się w porcie, zgodnie z zaleceniami, godzinę przed wypłynięciem. Na wstępie dowiaduję się, że promy do Turcji odpływają po drugiej stronie portu. Nie przejdę przecież w poprzek, trzeba biec dookoła. Tak, biec!  Zdążyłam! Ustawiam się w długim ogonku do kontroli granicznej. Było, nie było, płynę do innego kraju. Tuż przed podejściem do okienka jakaś kobieta informuje mnie, że nie nie, z tym to się nie da. To to jest tylko wydrukowane potwierdzenie zakupu biletu, ale trzeba to to wymienić na kartę pokładową. Tam, z tyłu, w tych oto budkach. Wymieniam.  Ale znów muszę odstać swoje w ogonku. Kontrola graniczna przechodzi dość sprawnie. Docieram do promu. Jest. Stoi. I ludzie stoją. I nic się nie dzieje. Cisza spokój chciałoby się powiedzieć, choć spok...
Czytaj więcej

Rekompensata i pistacje z pistacjami w kremie pistacjowym

Obraz
Kolejny lot za mną. Kolejna wyspa, kolejne przygody przede mną. Niebo błękitne nade mną. Zwiedzanie Sycylii zaczynam od Katanii.  I taki oto widok z balkonu przede mną. Rekompensata za przedziwny pokój w Cagliari. Za klimatyzację, która nie chłodziła, a odświeżała, za okno na klatkę schodową, bo nie dopłaciłam za pokój "superior" i za kilka innych rzeczy, o których w sekundę zapominam otwierając drzwi balkonowe pokoju w Katanii.  Widzicie te trzy parasole po prawo? Tam będą śniadanka (tak, tak kawa i ciastka z kremem).  Jakąś minutę zajmuje mi dotarcie do kawiarni. Zamawiam lokalne specjały: cannolo z kremem pistacjowym i pistacjami oraz granitę, rzecz jasna pistacjową. Dobre, choć krem pistacjowy za chwilę wyleje mi się uszami.  Aha, tak, ta piękna kamienica po lewo to mój hotel.  Odpokutować pistacjowe kalorie można chyba tylko wskrobując się na kopułę Chiesa della Badia di Sant'Agata. Wieże kościelne zakończone tarasami widokowymi to i...
Czytaj więcej

Olbia znaczy szczęśliwa

Obraz
Krótki lot z Neapolu do Olbii przebiega bez większych zakłóceń (wyjące dzieci wliczone w cenę biletu).  Zaledwie chwilę po wyjściu z samolotu już wiem, że to inne miejsce od zatłoczonych miast. Czuje się morską bryzę, zupełnie inaczej się tu oddycha. Lepiej. Czuć ten wyspiarski klimat. Lubię!  Olbia znaczy "szczęśliwe miasto". Tak nazwali je Grecy. Jestem tu od minuty, a już wiem skąd ta nazwa. W pokoju witają mnie jak księżniczkę  Niemal od razu ruszam rozeznać się w terenie.  I oczywiście sprawdzić czym różni się pizza neapolitańska od olbiańskiej. Różni się. Bardziej mi smakuje. To jest mniej więcej to, co znamy pod pojęciem 'włoska pizza'. Najedzona po brzegi wracam do książęcej komnaty i zasypiam.  Cały następny dzień upływa pod znakiem plażowania  i wędrówek po okolicznych zatoczkach Lenistwo, które mi się po prostu należało! 
Czytaj więcej