- Comino

Comino to właściwie mikro wyspa, da się ją obejść pieszo, co oczywiście postanawiam uczynić. 

Rano jadę do portu, małym stateczkiem (kompletnie poza jakimkolwiek rozkładem) docieram na wysepkę. 


Krótką podróż umila wpływanie do jaskiń. Piękna woda, przerażające skały. 



W końcu docieram. Schodzę ze statku i od razu ruszam na spacer. Robi się trochę dziwnie, gdy widzę w oddali odpływający statek. 

Cały czas myślę o historii tego miejsca. Na wyspie znajduje się wybudowany w czasach I Wojny Światowej szpital, który właściwie służył jako miejsce kwarantanny dla wracających z wojny żołnierzy. Staję przed nim i od razu dociera do mnie, że to nie była żadna kwarantanna, że to jednak zesłanie...

Idę dalej. Widoki super, choć wieje jak diabli! Muszę zabawnie wyglądać w bluzie z kapturem naciągniętym tak, że ledwo widzę dokąd idę. Na szczęście nie ma mnie tu kto oglądać. 


Finalnie docieram do Blue Lagoon, czyli miejsca, w które udało się 99% ludzi z mojego stateczku. Zupełnie nie rozumiem jak można nie zwiedzić niczego. No ale de gustibus non est disputandum... 
Plaża urocza, owszem. 

Pełno na niej meduz

Mimo wszystko, decyduję się wejść do wody. W lutym! Wchodzę co prawda jedynie do kolan, bo woda zimna jak cholera! Ale tak, zrobiłam to! 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdy wytchnienie odnajdujesz w meczecie

Obraz
Zgodnie z planem dziś wycieczka do Turcji. Planowałam ją od dłuższego czasu, bilety na prom kupiłam 4 miesiące temu. Wówczas również przygotowałam długą listę miejsc do odwiedzenia w Bodrum. I oto dziś stawiam się w porcie, zgodnie z zaleceniami, godzinę przed wypłynięciem. Na wstępie dowiaduję się, że promy do Turcji odpływają po drugiej stronie portu. Nie przejdę przecież w poprzek, trzeba biec dookoła. Tak, biec!  Zdążyłam! Ustawiam się w długim ogonku do kontroli granicznej. Było, nie było, płynę do innego kraju. Tuż przed podejściem do okienka jakaś kobieta informuje mnie, że nie nie, z tym to się nie da. To to jest tylko wydrukowane potwierdzenie zakupu biletu, ale trzeba to to wymienić na kartę pokładową. Tam, z tyłu, w tych oto budkach. Wymieniam.  Ale znów muszę odstać swoje w ogonku. Kontrola graniczna przechodzi dość sprawnie. Docieram do promu. Jest. Stoi. I ludzie stoją. I nic się nie dzieje. Cisza spokój chciałoby się powiedzieć, choć spok...
Czytaj więcej

Rekompensata i pistacje z pistacjami w kremie pistacjowym

Obraz
Kolejny lot za mną. Kolejna wyspa, kolejne przygody przede mną. Niebo błękitne nade mną. Zwiedzanie Sycylii zaczynam od Katanii.  I taki oto widok z balkonu przede mną. Rekompensata za przedziwny pokój w Cagliari. Za klimatyzację, która nie chłodziła, a odświeżała, za okno na klatkę schodową, bo nie dopłaciłam za pokój "superior" i za kilka innych rzeczy, o których w sekundę zapominam otwierając drzwi balkonowe pokoju w Katanii.  Widzicie te trzy parasole po prawo? Tam będą śniadanka (tak, tak kawa i ciastka z kremem).  Jakąś minutę zajmuje mi dotarcie do kawiarni. Zamawiam lokalne specjały: cannolo z kremem pistacjowym i pistacjami oraz granitę, rzecz jasna pistacjową. Dobre, choć krem pistacjowy za chwilę wyleje mi się uszami.  Aha, tak, ta piękna kamienica po lewo to mój hotel.  Odpokutować pistacjowe kalorie można chyba tylko wskrobując się na kopułę Chiesa della Badia di Sant'Agata. Wieże kościelne zakończone tarasami widokowymi to i...
Czytaj więcej

Olbia znaczy szczęśliwa

Obraz
Krótki lot z Neapolu do Olbii przebiega bez większych zakłóceń (wyjące dzieci wliczone w cenę biletu).  Zaledwie chwilę po wyjściu z samolotu już wiem, że to inne miejsce od zatłoczonych miast. Czuje się morską bryzę, zupełnie inaczej się tu oddycha. Lepiej. Czuć ten wyspiarski klimat. Lubię!  Olbia znaczy "szczęśliwe miasto". Tak nazwali je Grecy. Jestem tu od minuty, a już wiem skąd ta nazwa. W pokoju witają mnie jak księżniczkę  Niemal od razu ruszam rozeznać się w terenie.  I oczywiście sprawdzić czym różni się pizza neapolitańska od olbiańskiej. Różni się. Bardziej mi smakuje. To jest mniej więcej to, co znamy pod pojęciem 'włoska pizza'. Najedzona po brzegi wracam do książęcej komnaty i zasypiam.  Cały następny dzień upływa pod znakiem plażowania  i wędrówek po okolicznych zatoczkach Lenistwo, które mi się po prostu należało! 
Czytaj więcej