- Pag

                                         

Przedziwna to wyspa ten Pag. Roślinności praktycznie żadnej. Naprawdę mam wrażenie że wylądowałam na Księżycu.

Czy to słynna Route 66? Nie, to droga w środku pola, taka autostrada przez Księżyc. Jedno jest pewne - asfalt lepszy niż w centrum Łodzi.

Pomińmy jednak stan łódzkich dróg i pomińmy też stan mojej kwatery (oj, oberwie się właścicielom w recenzji). Łazienka w pokoju jest tak mała, że nawet ja - a wzrostem jak wiadomo nie grzeszę - czuję się tu jak Guliwer. Z trudem mieszczę się pod prysznicem. Kogo oni tu kwaterują? Krasnoludki? 

W hotelu znajduje się restauracja. Pożeram nieprzyzwoitą ilość węglowodanów

i idę spać. 

Na szczęście traktuję ten szumnie nazwany hotel jak sypialnię i bladym świtem ruszam wgłąb wyspy.

Zatrzymuję się na chwilę przy fabryce soli.

Pozyskuje się ją tutaj podobnie jak na Malcie.

Docieram do miasteczka Pag. Przyjemne miejsce.

Kolejny raz przekonuję się, że Pag to wyspa liliputów. Wszystko tu mają takie malutkie - uliczki, okna w domach, nawet krzesła

Krótki spacer, upragniona kawusia

I można jechać dalej.
Szybki przystanek w punkcie widokowym (wiadomo, że lubię tak z dystansu)
Spojrzenie na miasteczko z góry i dalej w drogę. 
Do gaju oliwnego z drzewami sprzed 2000 lat.
Robią wrażenie, nie powiem. 
Jest coś niezwykłego w tych drzewach. Na otwartej przestrzeni idzie się upiec żywcem, stajesz pod drzewkiem oliwnym i nagle czujesz przyjemny chłód i wiatr.

Jakoś tak biblijnie się zrobiło. Te drzewa to wehikuł czasu. Czuć tu przeszłość. 

Wracam do rzeczywistości. Księżycowej. Jadę na niezwykłą plażę. 

Nic tu nie ma. Naprawdę księżycowo. Długo się tu jednak wyleżeć nie da. Pierwsza zatem w czasie tego wyjazdu kąpiel w morzu, chwila na słońcu i wracam.

W drodze powrotnej do (nazwijmy to) hotelu, zatrzymuję się w obserwatorium ornitologicznym. To niezwykle, że w środku tej skalistej wyspy można znaleźć pokaźnych rozmiarów jeziora, a nad nimi niezliczone ilości ptaków. 

Nie podchodzę zbyt blisko. Nie chcę ich wystraszyć. Wystarczy, że paniusia z pieskiem przede mną przegoniła połowę ptaków. 

I oto koniec na dzisiaj. Rano (bardzo rano jak na wakacyjne warunki) ruszam do Zadaru. 

W drodze do portu spojrzenie na wschód słońca nad mostem łączącym wsypę ze stałym lądem

I można płynąć na Lošinj. 


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdy wytchnienie odnajdujesz w meczecie

Obraz
Zgodnie z planem dziś wycieczka do Turcji. Planowałam ją od dłuższego czasu, bilety na prom kupiłam 4 miesiące temu. Wówczas również przygotowałam długą listę miejsc do odwiedzenia w Bodrum. I oto dziś stawiam się w porcie, zgodnie z zaleceniami, godzinę przed wypłynięciem. Na wstępie dowiaduję się, że promy do Turcji odpływają po drugiej stronie portu. Nie przejdę przecież w poprzek, trzeba biec dookoła. Tak, biec!  Zdążyłam! Ustawiam się w długim ogonku do kontroli granicznej. Było, nie było, płynę do innego kraju. Tuż przed podejściem do okienka jakaś kobieta informuje mnie, że nie nie, z tym to się nie da. To to jest tylko wydrukowane potwierdzenie zakupu biletu, ale trzeba to to wymienić na kartę pokładową. Tam, z tyłu, w tych oto budkach. Wymieniam.  Ale znów muszę odstać swoje w ogonku. Kontrola graniczna przechodzi dość sprawnie. Docieram do promu. Jest. Stoi. I ludzie stoją. I nic się nie dzieje. Cisza spokój chciałoby się powiedzieć, choć spok...
Czytaj więcej

Rekompensata i pistacje z pistacjami w kremie pistacjowym

Obraz
Kolejny lot za mną. Kolejna wyspa, kolejne przygody przede mną. Niebo błękitne nade mną. Zwiedzanie Sycylii zaczynam od Katanii.  I taki oto widok z balkonu przede mną. Rekompensata za przedziwny pokój w Cagliari. Za klimatyzację, która nie chłodziła, a odświeżała, za okno na klatkę schodową, bo nie dopłaciłam za pokój "superior" i za kilka innych rzeczy, o których w sekundę zapominam otwierając drzwi balkonowe pokoju w Katanii.  Widzicie te trzy parasole po prawo? Tam będą śniadanka (tak, tak kawa i ciastka z kremem).  Jakąś minutę zajmuje mi dotarcie do kawiarni. Zamawiam lokalne specjały: cannolo z kremem pistacjowym i pistacjami oraz granitę, rzecz jasna pistacjową. Dobre, choć krem pistacjowy za chwilę wyleje mi się uszami.  Aha, tak, ta piękna kamienica po lewo to mój hotel.  Odpokutować pistacjowe kalorie można chyba tylko wskrobując się na kopułę Chiesa della Badia di Sant'Agata. Wieże kościelne zakończone tarasami widokowymi to i...
Czytaj więcej

Olbia znaczy szczęśliwa

Obraz
Krótki lot z Neapolu do Olbii przebiega bez większych zakłóceń (wyjące dzieci wliczone w cenę biletu).  Zaledwie chwilę po wyjściu z samolotu już wiem, że to inne miejsce od zatłoczonych miast. Czuje się morską bryzę, zupełnie inaczej się tu oddycha. Lepiej. Czuć ten wyspiarski klimat. Lubię!  Olbia znaczy "szczęśliwe miasto". Tak nazwali je Grecy. Jestem tu od minuty, a już wiem skąd ta nazwa. W pokoju witają mnie jak księżniczkę  Niemal od razu ruszam rozeznać się w terenie.  I oczywiście sprawdzić czym różni się pizza neapolitańska od olbiańskiej. Różni się. Bardziej mi smakuje. To jest mniej więcej to, co znamy pod pojęciem 'włoska pizza'. Najedzona po brzegi wracam do książęcej komnaty i zasypiam.  Cały następny dzień upływa pod znakiem plażowania  i wędrówek po okolicznych zatoczkach Lenistwo, które mi się po prostu należało! 
Czytaj więcej