- Rab

 


Z lekkim żalem zerkam na ląd, gdy prom zbliża się do wyspy Rab. 


Zdaję sobie sprawę z tego, że to ostatni etap tej podróży. Wszystko co dobre, szybko się kończy. Trzeba zadbać o to, by wakacje zakończyły się przyjemnie (skoro muszą się skończyć). 

Początek tego końca okazuje się być niezwykle przyjemny. Przemiła gospodyni zostawiła bowiem w lodówce bardzo smaczny prezent powitalny własnej produkcji...


Nie wiedziałam nawet, że aż tak bardzo lubię figi... 

Skoro dzień zaczął się od ambrozji, trzeba ruszyć na zwiedzanie tego raju. Zachęcona nazwą, wybieram się na Rajską Plażę. Spacer nie należy do przyjemnych, bo idzie się główną ulicą (asfalt w pełnym słońcu i nastolatki na quadach). Nie zrażam się. Raj czeka, wynagrodzi. Na pewno!

Albo nie... 


Piekło!!!  

Nigdy nie zrozumiem dlaczego ludzie robią sobie takie rzeczy. Biorę nogi za pas. Małe leśne ścieżki są dużo przyjemniejsze od asfaltu i quadów


I prowadzą w prawdziwie rajskie miejsca

Tak właśnie spędza się rajski dzień. 
Wracam do pokoju dopiero wieczorem. Delektuję się jeszcze cudownym zachodem słońca. 


Kolacja w pobliskiej restauracji zostaje niestety zakłócona przez wrzeszczące i biegające po całej sali dzieci, nad którymi kompletnie nikt nie panuje. 
Do pokoju wracam już niemal zupełną nocą.



Rano jeszcze szybki spacer po mieście Rab,


ostatnie spojrzenie na charakterystyczny chorwacki widok 


i powrót do domu...

Już w korku na granicy zaczynam tęsknić.




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdy wytchnienie odnajdujesz w meczecie

Obraz
Zgodnie z planem dziś wycieczka do Turcji. Planowałam ją od dłuższego czasu, bilety na prom kupiłam 4 miesiące temu. Wówczas również przygotowałam długą listę miejsc do odwiedzenia w Bodrum. I oto dziś stawiam się w porcie, zgodnie z zaleceniami, godzinę przed wypłynięciem. Na wstępie dowiaduję się, że promy do Turcji odpływają po drugiej stronie portu. Nie przejdę przecież w poprzek, trzeba biec dookoła. Tak, biec!  Zdążyłam! Ustawiam się w długim ogonku do kontroli granicznej. Było, nie było, płynę do innego kraju. Tuż przed podejściem do okienka jakaś kobieta informuje mnie, że nie nie, z tym to się nie da. To to jest tylko wydrukowane potwierdzenie zakupu biletu, ale trzeba to to wymienić na kartę pokładową. Tam, z tyłu, w tych oto budkach. Wymieniam.  Ale znów muszę odstać swoje w ogonku. Kontrola graniczna przechodzi dość sprawnie. Docieram do promu. Jest. Stoi. I ludzie stoją. I nic się nie dzieje. Cisza spokój chciałoby się powiedzieć, choć spok...
Czytaj więcej

Rekompensata i pistacje z pistacjami w kremie pistacjowym

Obraz
Kolejny lot za mną. Kolejna wyspa, kolejne przygody przede mną. Niebo błękitne nade mną. Zwiedzanie Sycylii zaczynam od Katanii.  I taki oto widok z balkonu przede mną. Rekompensata za przedziwny pokój w Cagliari. Za klimatyzację, która nie chłodziła, a odświeżała, za okno na klatkę schodową, bo nie dopłaciłam za pokój "superior" i za kilka innych rzeczy, o których w sekundę zapominam otwierając drzwi balkonowe pokoju w Katanii.  Widzicie te trzy parasole po prawo? Tam będą śniadanka (tak, tak kawa i ciastka z kremem).  Jakąś minutę zajmuje mi dotarcie do kawiarni. Zamawiam lokalne specjały: cannolo z kremem pistacjowym i pistacjami oraz granitę, rzecz jasna pistacjową. Dobre, choć krem pistacjowy za chwilę wyleje mi się uszami.  Aha, tak, ta piękna kamienica po lewo to mój hotel.  Odpokutować pistacjowe kalorie można chyba tylko wskrobując się na kopułę Chiesa della Badia di Sant'Agata. Wieże kościelne zakończone tarasami widokowymi to i...
Czytaj więcej

Olbia znaczy szczęśliwa

Obraz
Krótki lot z Neapolu do Olbii przebiega bez większych zakłóceń (wyjące dzieci wliczone w cenę biletu).  Zaledwie chwilę po wyjściu z samolotu już wiem, że to inne miejsce od zatłoczonych miast. Czuje się morską bryzę, zupełnie inaczej się tu oddycha. Lepiej. Czuć ten wyspiarski klimat. Lubię!  Olbia znaczy "szczęśliwe miasto". Tak nazwali je Grecy. Jestem tu od minuty, a już wiem skąd ta nazwa. W pokoju witają mnie jak księżniczkę  Niemal od razu ruszam rozeznać się w terenie.  I oczywiście sprawdzić czym różni się pizza neapolitańska od olbiańskiej. Różni się. Bardziej mi smakuje. To jest mniej więcej to, co znamy pod pojęciem 'włoska pizza'. Najedzona po brzegi wracam do książęcej komnaty i zasypiam.  Cały następny dzień upływa pod znakiem plażowania  i wędrówek po okolicznych zatoczkach Lenistwo, które mi się po prostu należało! 
Czytaj więcej