- Faro


Udało się! Doleciałam. Hotel może i nie zachwyca, ale kto by się tam przejmował hotelem, gdy po raptem 3 godzinach lotu z szarej rzeczywistości trafiasz w miejsce, gdzie jest tak ciepło i słonecznie, że nawet nad ulicami rozciągają zadaszenia 

Krótki spacer po miasteczku (nie ma zbyt wiele do zobaczenia) i docieram do przemiłej rodzinnej knajpiki. A tam... same pyszności 




Najedzona, zadowolona wracam do hotelu. Szybkie spanko, bo jutro wielka wyprawa. Faro to podobno tylko przystanek początkowy przy zwiedzaniu Algarve. 

Pobudka! Śniadanie w piekarenko-kawiarence na rogu 


i heja! W drogę! Jak zwykle, jakimiś dziwnym zrządzeniem losu, trochę przypadkiem, trochę szczęściem głupka rozklekotanym busem trafiam do krainy zapierającej dech w piersiach. Pani w kasie biletowej na dworcu autobusowym udzielała jakiejś dobrej rady, żeby może tylko kawałek przejść, żeby może dalej autobusem, że iść to za daleko i że coś tam jeszcze, ale nie słyszałam, bo już mnie tam nie było, bo już wędrowałam. (Później dopiero dotrze do mnie jak cenne były te rady). 
Wdrapuję się na skały i rozpoczynam spacer. 

Wędrując klifem, co chwilę schodzę na dół, gdzie w zatoczkach kryją się cudne plażyczki 

Chwila odpoczynku i idę dalej. 

I znów plaża. I następna. I kolejna. Nie da się ich zliczyć. Jak tu cudnie! 










Nagle zauważam coś niesamowitego 

Gdy się dobrze przyjrzeć skały wystające z wody, krzak i ziemia tworzą kształt serduszka ❤ Super wrażenie! 

Docieram na największą plażę w rejonie. Robi wrażenie, nie powiem 

Ilość ludzi niestety wprost proporcjonalna do wielkości plaży... 
Mimo to znajduję dla siebie kawałek piaseczku i małą skałkę i zalegam. Kąpiel w oceanie to dość odważna decyzja - woda zimna jak cholera, ale kto z nas nie przechodził w dzieciństwie hartowania w Bałtyku? Nic że usta sine, nic że zęby zgrzytają, kąpiel musi być! 

Dość tego dobrego. Czas wracać do Faro. Hmm... Tylko jak? I właśnie dociera do mnie, że ostatni autobus odjechał pół godziny temu. Pani w kasie biletowej na dworcu autobusowym chyba o tym mówiła. Trzeba było słuchać... Ileż razy to zdanie mówię w ciągu roku szkolnego do swoich uczniów, a teraz sama nie posłuchałam swojej własnej rady. Trzeba było słuchać... 
Czeka mnie zatem baaaaardzo długa wędrówka. Asfaltem. W pełnym słońcu. Diabli nadali! Idę...

Nie... Nie dojdę. Nie ma mowy. Ratunku! Help! Hilfe!

I nagle jest! Zbawienie! Tak, zatrzymał się! Podrzuci do miasta! Ave! 

Uczcijmy zatem szczęście głupka i pożegnajmy Faro. Jutro ruszamy do Lizbony. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdy wytchnienie odnajdujesz w meczecie

Obraz
Zgodnie z planem dziś wycieczka do Turcji. Planowałam ją od dłuższego czasu, bilety na prom kupiłam 4 miesiące temu. Wówczas również przygotowałam długą listę miejsc do odwiedzenia w Bodrum. I oto dziś stawiam się w porcie, zgodnie z zaleceniami, godzinę przed wypłynięciem. Na wstępie dowiaduję się, że promy do Turcji odpływają po drugiej stronie portu. Nie przejdę przecież w poprzek, trzeba biec dookoła. Tak, biec!  Zdążyłam! Ustawiam się w długim ogonku do kontroli granicznej. Było, nie było, płynę do innego kraju. Tuż przed podejściem do okienka jakaś kobieta informuje mnie, że nie nie, z tym to się nie da. To to jest tylko wydrukowane potwierdzenie zakupu biletu, ale trzeba to to wymienić na kartę pokładową. Tam, z tyłu, w tych oto budkach. Wymieniam.  Ale znów muszę odstać swoje w ogonku. Kontrola graniczna przechodzi dość sprawnie. Docieram do promu. Jest. Stoi. I ludzie stoją. I nic się nie dzieje. Cisza spokój chciałoby się powiedzieć, choć spok...
Czytaj więcej

Rekompensata i pistacje z pistacjami w kremie pistacjowym

Obraz
Kolejny lot za mną. Kolejna wyspa, kolejne przygody przede mną. Niebo błękitne nade mną. Zwiedzanie Sycylii zaczynam od Katanii.  I taki oto widok z balkonu przede mną. Rekompensata za przedziwny pokój w Cagliari. Za klimatyzację, która nie chłodziła, a odświeżała, za okno na klatkę schodową, bo nie dopłaciłam za pokój "superior" i za kilka innych rzeczy, o których w sekundę zapominam otwierając drzwi balkonowe pokoju w Katanii.  Widzicie te trzy parasole po prawo? Tam będą śniadanka (tak, tak kawa i ciastka z kremem).  Jakąś minutę zajmuje mi dotarcie do kawiarni. Zamawiam lokalne specjały: cannolo z kremem pistacjowym i pistacjami oraz granitę, rzecz jasna pistacjową. Dobre, choć krem pistacjowy za chwilę wyleje mi się uszami.  Aha, tak, ta piękna kamienica po lewo to mój hotel.  Odpokutować pistacjowe kalorie można chyba tylko wskrobując się na kopułę Chiesa della Badia di Sant'Agata. Wieże kościelne zakończone tarasami widokowymi to i...
Czytaj więcej

Olbia znaczy szczęśliwa

Obraz
Krótki lot z Neapolu do Olbii przebiega bez większych zakłóceń (wyjące dzieci wliczone w cenę biletu).  Zaledwie chwilę po wyjściu z samolotu już wiem, że to inne miejsce od zatłoczonych miast. Czuje się morską bryzę, zupełnie inaczej się tu oddycha. Lepiej. Czuć ten wyspiarski klimat. Lubię!  Olbia znaczy "szczęśliwe miasto". Tak nazwali je Grecy. Jestem tu od minuty, a już wiem skąd ta nazwa. W pokoju witają mnie jak księżniczkę  Niemal od razu ruszam rozeznać się w terenie.  I oczywiście sprawdzić czym różni się pizza neapolitańska od olbiańskiej. Różni się. Bardziej mi smakuje. To jest mniej więcej to, co znamy pod pojęciem 'włoska pizza'. Najedzona po brzegi wracam do książęcej komnaty i zasypiam.  Cały następny dzień upływa pod znakiem plażowania  i wędrówek po okolicznych zatoczkach Lenistwo, które mi się po prostu należało! 
Czytaj więcej